Waai maar niet weg...

Kato klauterde het gigantische gebouw op. Wel via de trappen natuurlijk. Hier de muur op gaan free runnen werkt voor geen meter. De muren zijn spiegelglad dus je komt niet verder dan een meter of twee en dan glijd je alweer naar beneden. Andere gebouwen zijn wel handig. Daar ren je zo de muur op. Kato doet dat vaak, vooral als hij moet vluchten voor een of andere dol dier. Waarom worden dieren toch zo boos als je een broodje stilt? Ze kunnen zich altijd zo aanstellen... De wolkenkrabbers zijn meestal onbewoond. Ze zijn moeilijk te onderhouden en storten vrij snel in. Niet de hele toren maar sommige verdiepingen. Meubels krijg je er niet of nauwelijks in. Zie maar eens een kast via de trap omhoog te slepen. Haast onmogelijk! Kato bleeft even staan en geniet van het uitzicht. Hij klimt vaak in of op gebouwen om de zon zien onder te gaan. Sommige dieren hebben tv, hij heeft de zon. En er is niemand die hem op een andere zender zet. Ook heb je er geen last van reclame of andere irritante tv-reporters. Enkel de zon. Dan denk je al vrij snel, wat een saaie boel maar iedere dag ziet het er weer anders uit. Geen enkele zonsondergang is het zelfde en dat maakt het juist zo leuk om naar te kijken. Kato gaat weer verder. Af en toe vangt hij een glimp op van een vervallen kantoor of woning. Meestal overhoop gehaald door dieven die naar iets kostbaars zochten. Niet alleen goud, ook belangrijke documenten en harde schijven. Die zijn soms zelfs nog meer geld waard dan goud en Kato kan het weten. Een rijke beer had hem ooit gevraagd een klusje voor hem te doen. Hij betaalde veel dus Kato gaf zich over en besloot de schijf te zoeken. Helaas waren wat andere dieren er ook op zoek naar... Gelukkig waren dat kleine aarde-honden. Kato had ze vrij gemakkelijk verslagen maar het leverde wel wat schrammen op. Eenmaal terug bij de beer met de schijf werd hij rijkelijk beloond. Ondanks het geld had hij besloten nooit meer weer een schijf te gaan zoeken. Hij is niet gek. Hij had alle wolkenkrabbers moeten beklimmen enkel omdat de beer geen tijd had om te zeggen wáár de schijf lag. Ieder kantoor had hij zowat binnenstebuiten gekeerd. Eindelijk het dak. Kato snelt naar boven, ramt de deur uit zijn post en stapt het dak op. De wind giert in zijn oren maar hij geniet er van. Het waait er behoorlijk hard, harder dan op de grond. De wind heeft hier vrij spel, als je niet uitkijkt wordt je er zo afgeblazen. Gelukkig heeft Kato ervaring met daken en stevige wind, hij kan wel wat hebben. dan valt zijn oog ineens op een andere wolkenkrabber. Die vrij dicht bij de zijne staat. Hij loopt er naar toe en bestudeerd de afstand. Het zou moeten kunnen... Maar misschien zou hij er net naast springen. Dan kijkt hij naar beneden. Je kan niet eens meer zien of er beneden iemand loopt. Zo hoog zit hij. Misschien kan hij het springen maar beter even laten zitten. Dan spitst hij zijn oren. Komt er nou serieus iemand aan? Man, je bent ook nooit alleen. Dan ga je op een wolkenkrabber zitten komt er toch iemand aan. Nou ja, hij heeft ook wel zin in een praatje en als de persoon niet wil praten dan heeft hij of zij vast wel wat geld om te stelen. Kato gaat zitten en wacht op de persoon die naar boven komt.