A young brat

Retak wandelde rustig door het park en knikte elk dier gedag. Veel dieren kende hij hier nog niet maar dat zou vast ooit wel gaan komen, en dan hoopte hij eigenlijk op iemand van zijn eigen leeftijd. Want de dieren die hij nu had ontmoet waren allemaal ouder geweest als hem. Wat hem eigenlijk lichtelijk teleurstelde. De zon scheen vlak op zijn manen die nog niet helemaal waren zoals ze zouden worden. Maar ja dat lag echter aan zijn vrij jonge leeftijd. Kort schoot zijn blik naar enkele kikkers die aan de oever van het kleine riviertje zaten dat door het gehele park heen stroomde. Rustig wandelde hij verder en luisterde naar het gesprek van het paar dat voor hem liep. Ze waren bezig over een of andere roedel wat hem eigenlijk best nieuwschierig maakte. Maar toen hij de naam Vukatør Vilkas hoorde onderdrukte hij een grom. Wanderers, kwaad keek hij naar de twee voor hem en begon vervolgens te rennen om dan over hen heen te springen en even met fijngeknepen ogen naar hen keek en dan geirriteert verder liep. Wat deden die Wanderers hier? Ze wisten dat het hier stikte van oftewel Protectors oftewel Seekers, en zo heel soms een leider van de Fera. Hij kon niet snappen dat dieren voor het pad van de Wanderers kozen, ze moesten toch ook het paradijs willen vinden. Anders zouden ze samen met deze wereld vergaan en dan zouden ze veel verder van huis staan als nu. Kort schudde hij zijn kop en keek naar de grond. Wanderers waren een volk dat de meeste liever meden, maar hij daagde ze liever uit, omdat hij wilde weten waarom ze voor dat pad hadden gekozen. Maar daar ging het hem nu niet om. Vandaag wou hij gaan genieten van zijn dag en dat was net wat Retak nu ging doen. Rustig zette de leeuw zich neer onder een boom en keek relaxt voor zich uit. Terwijl hij even naar het paar keek dat hem nu met een kwade blik voorbij liep waardoor hij kort brulde naar hen. Daardoor pakte ze meteen hun biezen en schudde Retak zijn kop even lachend.