A new home.

De hele dag was een eenzame tijger in de weer geweest om een nieuw thuis te vinden, maar elke plek die hij bezocht had waren niet goed genoeg geweest. De ochtend was al ver voorbij en Shade schudden zijn kop voor hij bij een speeltuintje aan kwam. Het was vreemd dat hij hier kwam, maar nergens anders had Shade een mooie plekje gevonden. Zijn oog viel op een speelhuisje dat door de tand des tijds doorstaan en zag er nog goed uit. Hier en daar was er wat vervallen, maar dat viel nog wel mee. Shade stapte naar binnen en ontdekte dat het groot genoeg was om voor zichzelf als voor nog twee dieren van zijn grote erbij konden. Shade liep weer naar buiten en verzamelde mos en stro waar hij het kon vinden en nam het mee naar het speelhuisje waar Shade zijn nieuwe huisje van wilde maken en legde het neer. opeens hoorde Shade een beweging buiten en hij spitste zijn oren. De pootstappen kwamen dichterbij en Shade sprong dreigend naar buiten en gromde dreigend naar wie er ook maar buiten was. Zijn houding was dreigend genoeg om het dier voor hem flink schrik aan te jagen.

Aurora genoot van de sneeuw en rolde er dan even lekker in rond. Daarna stond ze op en schudde zich uit. Ondanks dat ze wit was, was ze nog wel goed te zien in het zonlicht. Toch was het wel lastiger voor iemand om haar telkens in het oog te houden. Ze stapte rustig verder en lette telkens op waar ze poten neerzette. De sneeuw zorgde ervoor dat je niet kon zien of er ergens kuilen waren, maar dat was de enige moeilijkheid van de winter en ze schoof dat al snel naar achteren. Ze liep nu al een tijdje door de woonwijken op zoek naar een plek om vanavond te kunnen slapen, maar niet iets geschikts gevonden. De meeste huizen waren al ingenomen door andere Fera en het maakte het onbeschikbaar voor haar. Overal om haar heen zag ze kleine dieren die met de sneeuw speelden en ze moest af en toe rare sprongen maken om de sneeuwballen te ontwijken die naar haar werden gegooid. Ze vond het niet erg en lachtte erom. Als er al een sneeuwbal tegen haar aankwam dan smolt het al snel, want ze had haar vacht erg warm gemaakt. Om de rest van de sneeuwballen te ontwijken liep ze in de richting van de speeltuin. De meeste dieren mochten hier rond dit tijdstip niet meer komen en ze was verzekerd van rust. Ze stapte rustig rond tussen de speeltoestellen en was verbaasd dat het een beetje vervallen was. Ze hoorde een geschraap en spitste haar oren. Ze liep gewoon door om een aanvaller duidelijk te maken dat ze niets had doorgehad. Op het moment dat ze langs het speelhuisje liep kwam er een grote tijger naar buiten gesprongen die voor haar stond en naar haar gromde. Aurora hield haar staart laag en haar hoofd omhoog. Ze was niet van plan om te wijken voor hem en keek hem rustig aan in zijn ogen. Daarbij zorgde ze ervoor dat haar ogen niet te zien waren. Zonder ook maar dreiging te tonen bleef ze staan. 'Goeieavond.'