Het kamp waar Sahaiadar over gaat. Hij heeft geen onder-generaal maar is zelf in tijden van oorlog altijd aanwezig in het Kamp als aanspreekpunt en ordehouder. Behalve dat vecht hij zelf ook mee in de strijd, tussen zijn overige sterk uitgerustte en ijzerharde getrainde Leo-krijgers.~

Vukatør Vilkas is een oud-generaal, maar stelt zijn oorspronkelijke generaal van zijn troepen vaak in rustpositie om zelf weer over zijn Kamp te kunnen leiden. Zijn aanpak is hard en zijn rekrutentrainingen zijn zwaar, maar hij doet er alles aan om zijn bitterharde soldaten te trainen en weer te overwinnen.~

Kadìsa houdt niet van geweld of oplossingen door middel van strijd, zijn ras van nature echter wel. Een goed robbetje vechten om te trainen tussendoor kan er altijd even in, maar het echte werk gebeurt in vaste tijden in het centrale deel van het Kamp.~

Dumahi is trots op zijn leger Jubatus en probeert ze zoveel en goed mogelijk te trainen, voornamelijk op snelheid, want deze soort staat daar in het voordeel in. Ze dragen weinig bepantsering om zo vrij mogelijk te kunnen trainen en te vechten.~

In het Kamp van de Vulpes, waar Mizash en zijn onder-generalen over gaan, wordt er meer gelachen en geslapen in welk ander Kamp dan ook. Trainingen zijn kort maar krachtig, het lijkt meer één groot feest te zijn dan een voorbereiding op een serieuze strijd.~

Ook bij de Belbus is het lachen, gieren en brullen. Van een echt gemeende training komt weinig van, en als ze training gebeurt het vaak wild en ongecontroleerd. Farasi en zijn onder-generaal schateren zelf het hardst om ieder klein ding en krijsen bevelen rond daar waar het nodig is.~

Met veel geduld en theoretische lessen, traint Nushka of zijn onder-generaal zijn onervaren rekruten in korte tijd tot moedige strijders. Soldaten van de Ursus gebruiken eerder hun brein dan dat ze direct geweld in de strijd gooien. Niettemin bezitten zij door hun bouw de grootste kracht.~